Czy zrównoważony rozwój biogazu jest kwestią nabytego gustu, czy też obowiązkowym i dodatkowym obciążeniem w już uregulowanym sektorze? Niezależnie od odpowiedzi, chcielibyśmy podzielić się kilkoma informacjami na temat zrównoważonego rozwoju biogazu, a tym samym biometanu.
Zrównoważony rozwój biometanu opiera się na obowiązku wynikającym z dyrektywy RED II, który jest monitorowany w Finlandii przez Fińską Agencję Energii. W skrócie i uproszczeniu, producent musi wykazać, że wartość referencyjna emisji z łańcucha produkcji biometanu/biogazu musi być niższa niż redukcja emisji paliwa kopalnego użytego do porównania. Proste i jasne. Ale może nie. Weźmy przykład: biogazownia A produkuje biometan na potrzeby paliwa transportowego. Zakład zostanie ukończony w 2020 r. Zakład nie przeprowadził obliczeń zrównoważonego rozwoju, więc nie wie, czy zakład spełni wymagania Agencji Energetycznej. Ponieważ zakład zostanie ukończony w 2020 r., jego emisja powinna być o co najmniej 60% niższa niż w przypadku benzyny kopalnej. Poziom odniesienia dla benzyny wynosi 94 g CO2eq/MJ. Aby spełnić wymagania dyrektywy RED II, zakład powinien mieć co najmniej 40 % niższe emisje w łańcuchu produkcyjnym niż benzyna. Oznacza to mniej niż 37,6 g CO2/MJ.
Co tak naprawdę oznacza ta liczba? Ma ona wpływ na wiele sposobów. Jeśli jesteś producentem biogazu, który chce dystrybuować biometan do przemysłu lub transportu jako paliwo, istnieją konsekwencje podatkowe, jeśli wymóg Agencji Energii nie zostanie spełniony. Jeśli zakład energetyczny chciałby sprzedawać swój produkt do transportu, a wymóg nie zostałby spełniony, wówczas dystrybutor dystrybuowałby gaz ziemny i musiałby zakupić na rynku procent energii odnawialnej wskazany w rocznym obowiązku dystrybucyjnym, aby spełnić wymóg wynikający z ustawy o obowiązku dystrybucyjnym. Powyższe ma duży wpływ na rentowność, ponieważ jeśli producent mógłby dystrybuować biometan, to po spełnieniu swojej części obowiązku dystrybucyjnego mógłby sprzedać resztę etykiet innemu podmiotowi na mocy ustawy o obowiązku dystrybucyjnym i osiągnąć z tego tytułu zysk finansowy. Teraz, jeśli redukcja emisji nie zostanie osiągnięta, sytuacja jest odwrotna.
Jeśli wyprodukowany gaz zostałby sprzedany operatorowi ETS, a gaz nie spełniałby wymogów, wówczas operator faktycznie kupowałby gaz ziemny, co miałoby wpływ ekonomiczny na operatora ze względu na różne traktowanie podatkowe. Ponadto emisje operatora znacznie wzrosłyby, a operator mógłby być zmuszony do zakupu większej liczby uprawnień na rynku, aby pokryć zwiększone emisje, tworząc presję na wzrost kosztów. Jeśli i miejmy nadzieję, gdy gaz zostanie zakwalifikowany, wówczas ogólne emisje nabywcy gazu prawdopodobnie zmniejszą się w porównaniu z poziomem bazowym, a nawet może on sprzedać swoje uprawnienia na rynku, a tym samym uzyskać korzyść ekonomiczną. Dlatego właśnie istnieje dobry rynek dla zrównoważonego biometanu i dlatego nabywcy gazu również pytają i żądają znajomości wskaźnika emisji, nawet orientacyjnego, aby móc prawidłowo wycenić produkt.
Jeśli natomiast producentem jest np. gospodarstwo rolne, które wytwarza energię elektryczną i ciepło z gazu na własne potrzeby. Jeśli produkcja przekroczy limit małego producenta wynoszący 1 GWh, wówczas biogaz wykorzystywany do ogrzewania będzie podlegał podatkowi w wysokości 10,33 EUR/MWh dla paliw gazowych. Jeśli uda się wykazać zrównoważony charakter biogazu, podatek od ogrzewania spadnie do minimalnego poziomu 1,2 €/MWh zgodnie z dyrektywą w sprawie podatku energetycznego, a podatek od dwutlenku węgla spadnie z 12,94 €/MWh do zera, dzięki czemu całkowity dochód z podatku wyniesie 23,354 €/MWh dla niezrównoważonego biogazu i 1,284 €/MWh dla zrównoważonego biogazu.
W praktyce obliczenia można wykonać, znając kilka podstawowych kroków. Dane wejściowe i miejsce ich generowania, zużycie energii przez zakład i końcowe zastosowania produktów końcowych. Obliczenia można wykorzystać do przedstawienia opisanej powyżej liczby. Aby zachować zgodność z przepisami, producent musi ustanowić system zrównoważonego rozwoju, aby wykazać, że operator działa w taki sposób w swojej codziennej działalności, że produkowany gaz faktycznie spełnia wymagania przepisów. W Biovoima możemy pomóc zarówno w obliczeniach, jak i budowie systemu zrównoważonego rozwoju, niezależnie od tego, czy jesteś nowym operatorem, czy właścicielem istniejącego zakładu.
Inżynier ds. jakości, środowiska i projektów, Suomen Biovoima Oy
Aki Heinonen, fińska firma Biovoima Oy
"*" näyttää pakolliset kentät
© 2025 Biovoima
Polityka prywatności
